مقایسه اثر دوکسپین و سیتیریزین بر رینیت آلرژیک

زمینه و هدف: رینیت آلرژیک از جمله شایع ترین بیماری ها است که تقریبا در 20 درصد مردم بروز می کند. علائم اصلی بیماری شامل عطسه، آبریزش بینی، انسداد بینی و خارش بینی یا حلق می باشند. به نظر می رسد ضد افسردگی های سه حلقه ای که دارای خاصیت بلوک گیرنده های هیستامینی می باشند، می توانند به عنوان درمانی موثر در درمان این بیماری مطرح شوند. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 84 بیمار مبتلا به رینیت آلرژیک فصلی وراد مطالعه شده و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول بیماران 2 هفته سیترزین و در گروه دوم 2 هفته دوکسپین دریافت کردند. بعد از اتمام درمان بیماران از نظر میزان آبریزش بینی، خارش بینی، عطسه واحتقان بینی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه مشخص شد که امتیاز بالینی بیماران دو گروه بعد از دریافت 2 هفته درمان تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارد(p=0.261). تنها علامتی متاثر از نوع درمان در بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت میزان عطسه بعد از دو هفته بود(p=0.005). نتیجه گیری: به نظر می رسد تفاوت زیادی بین استفاده از سیتیریزین و دوکسپین در درمان علائم ناشی از رینیت آلرژیک فصلی وجود ندارد. توصیه می شود در مطالعات آینده از داروهای ضد افسردگی با خاصیت قوی تر بلوک کنندگی گیرنده های هیستامینی و بر روی جمعیت با حجم نمونه بیشتر انجام شوند. واژگان کلیدی: درمان، رینیت آلرژیک، دوکسپین، سیتیریزین